Δανεικά συναισθήματα, δανεικά και αγύριστα. Όλα αυτά που μοιραζόμαστε και όλα αυτά που υποδεχόμαστε, δανεικά. Οι φιλίες που κράτησαν χρόνια και δεν υπάρχουν πια, οι έρωτες οι πολλά υποσχόμενοι και εν καιρώ «αποδεσμευόμενοι». Τα λόγια που ακούστηκαν και αποσβέστηκαν και οι πράξεις που έπρεπε να γίνουν και ποτέ δεν έγιναν. Τα μεγάλα « σ’ αγαπώ» που πέρασαν στην αιωνιότητα χωρίς συνοδεία, κι άλλα που δεν γεννήθηκαν ποτέ. Οι μεγάλες προσδοκίες που διαψεύστηκαν, οι χαρές που έγιναν λύπες, οι μεγάλες λύπες που έγιναν θανατηφόρες και αυτές που μεταλλάχτηκαν σε ευτυχία. Οι πόνοι που σημαδέψανε καρδιές και αυτοί που έγιναν μάθημα. Οι αλήθειες που δεν ειπώθηκαν ποτέ, και αυτές που πλήγωσαν. Τα ψέματα που ωραιοποίησαν μόνο για μια λάμψη φωτός καταστάσεις και τα ψέματα που αποκαλύφθηκαν. Οι στιγμές που χάθηκαν και οι ματιές που δεν ενώθηκαν. Η τύχη που δε φάνηκε όταν έπρεπε και η ατυχία που σε εγκατέλειψε επιτέλους. Η αγάπη που δεν ήταν ποτέ αμοιβαία, οι αυταπάτες που γέννησαν επιθυμίες και ευχές, το τέλος που δεν απέφυγες και τον πόνο που ένιωσες, έτσι για να είσαι σήμερα μια δανεική ζωή.
Ναι, ότι είσαι, θα το επιστρέψεις. Ίσως όχι στον ίδιο που σε έκανε ότι είσαι σήμερα, όχι σ αυτόν που μοιράστηκε τον εαυτό του μαζί σου, ίσως σε κάποιον άλλον. Και αυτή η αλυσίδα δανεισμών και «πέρα δώθε» θα συνεχιστεί στη αιωνιότητα, μέχρι να ανακαλύψεις πως είσαι όλοι όσοι πέρασαν απ τη ζωή σου. Και όλοι αυτοί, την ζωή των οποίων άγγιξες, είναι εν μέρει λίγο από σένα. Δανεικοί και αυτοί. Και μάλλον δεν υπήρχε ποτέ στη γη, πλήρης αμοιβαιότητα συναισθημάτων και στιγμών ανάμεσα στα ίδια υποκείμενα μιας σχέσης, αλλά σίγουρα η νομοτέλεια της φύσης έχει φροντίσει να θεμελιώνει την αμοιβαιότητα σε διαφορετικές και ανόμοιες καταστάσεις. Να σου επιστρέφει ότι δάνεισες, απ’ αυτούς που δεν το περιμένεις καν, απ’ αυτούς που ποτέ δεν είχες συναλλαγές κανενός είδους. Και πάντα στις επιστροφές αυτού του είδους ξέρεις, το κέρδος είναι μεγαλύτερο και συνοδεύεται και από άπειρα χαμόγελα, γιατί είναι μη αναμενόμενο και ειλικρινές.
Δανεικά είναι όλα και αγύριστα, απ αυτούς στους οποίους τα δάνεισες. Κι όλα αυτά που έπαθες και υποχρεώθηκες στο να τα υποστείς, δανεικά ήταν και αυτά, και περαστικά. Όλα είναι περαστικά για να προχωράμε παρακάτω. Και τώρα το καταλαβαίνω αυτό που προσπαθεί να πει σε όλους η ζωη: «Αν θες να σου επιστραφεί ότι δάνεισες στο ακέραιο και το απαιτείς με σθένος, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να χάσεις το χρόνο που θα σου χρειαζόταν να αποδεχτείς αυτό που σου δίνεται απ’ αλλού απλόχερα και στη διπλάσια αξία» .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου