Συμβαίνει συχνά..."

Καλά φαντάζεσαι .Γύρισα Αθήνα.30 Αυγούστου...Πάει και αυτό το Καλοκαίρι!

Μόλις φτάνεις .ΚΑΤΆΘΛΙΨΗ . Αυτοκίνητα,πολυκατοικίες,κόσμος,φωνές,καυσαέριο.

Μπαίνεις στο σπίτι,Σπίτιι μου σπιτάαακι μου.Αφήνεις τις βαλίτσες.Κάθεσαι για μια στιγμή ,παίρνεις μία ανάσα...ΟΥΦ!Πας στη κουζίνα...Ανοίγεις το ψυγείο.ΆΔΕΙΟ .Πίνεις ένα ποτήρι νερό να ξεδιψάσεις .

Μετάαα φτιάχνεις τα πράγματα σου,οόλα στη θέση τους.Κάνεις μια γύρα το σπίτι ,και ξανακάθεσαι ...

Έτσι κυλάει η μέρα ...Από καναπέ σε καναπέ,από κρεβάτι σε κρεβάτι...Η τηλεόραση τέρμα για συντροφιά.Να νιώθεις πως κάποιος είναι στο σπίτι μαζί σου.

Άντε να περάσει αυτή η μέρα.Και βαριέσαι βαριέσαι.Βγαίνεις στο μπαλκόνι βλέπεις το καφενείο...2 ηλικιωμένοι άνδρες ...Πίνουν το καφεδάκι τους.Είναι μια γλυκιά εικόνα ...Σε ηρεμεί. Κάθεσαι για λίγο και τους χαζέβεις...

Ξαναμπαίνεις στο σπίτι...Πόσο να κάτσειςς?Η τηλεόραση ακόμα ανοιχτή !Και ξαφνικά το τηλέφωνο .

Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν.Ντριιιιιιιιιιιιιιν.

-Ναί?

-Παιδί μου?Έφτασες?΄Όλα καλά?

-Ναι μαμά,έφτασα Αθήνα .Όλα καλά

-Ωραία,ήθελα να βεβαιωθώ πως είσαι εντάξει,φιλάκια.

-Φιλιά!!

Κλείνεις το τηλέφωνο,νιώθεις μια ευχαρίστηση...Κάποιος σε θυμάται,σε νοιάζεται.

Γίνεσαι αισιόδοξος !Χαμηλώνεις τη τηλεόραση...Ή μάλλον τη κλείνεις!Και τηλεφωνείς στον φίλο σου.

Ένα άτομο που ξέρεις πως θα είναι πάντα δίπλα σου.Που σου έλειψε όλο αυτό το καιρό.

Κανονίζεις να τον δεις ...Ετοιμάζεσαι γρήγορα και βγαίνεις...Συναντιέστε ,λέτε τα νέα σας,πάτε μια βόλτα στην ακρόπολη.Πίνεται ένα καφέ .

Και γυρνάς.Πήγε 4 η ώρα.Σκέφτεσαι...Τελικά η Πόλη είναι όμορφη...Αρκεί να έχεις άτομα δίπλα σου και να σκέφτεσαι θετικά.

ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ...