Τόσο μακριά από εσένα...

Είναι αργά ...Λόγια ψάχνω μα δε βρίσκω.
Λόγια γλυκά ,στοργικά .Να βγαίνουν από τα δικά σου χείλη .
Με τη δικιά σου μελωδία που ηχεί σαν
τραγούδι στο αυτί μου..Ίσως τώρα να είσαι κάπου μακριά από εδώ ,ίσως μα μη με σκέφτεσαι καν.
Να με έχεις ξεχάσει τελείως...Εγώ όμως είμαι εδώ και σε περιμένω με ανοιχτή τη καρδιά μου.
Είναι στιγμές που μου φαίνεται πως ακούω τα βήματα σου ,τη φωνή σου , την ανάσα σου ...
Όλα αυτά ίσως σου φανούν τρελά ,όμως έτσι είναι η αγάπη.Έτσι είναι ο έρωτας.

Δεν γνωρίζω καν με ποιόν βρίσκεσαι,τι κάνεις αυτή τη στιγμή.Έχω όμως μια εικόνα σου στην άκρη του μυαλού μου.Που την έχω εκεί καιρό πολύ.Έχει πιάσει σκόνη από το πέρασμα του χρόνου .Και περιμένω να έρθεις πάλι πίσω ...Να την ανανεώσω...Εσύ .Εσύ δεν ξέρεις τίποτα από όλα αυτά.Μπορεί εάν σου είχα μιλήσει τότε τώρα να είμασταν μαζί.Να ήσουν μαζί μου...Και μόνο η σκέψη αυτή με σκοτώνει .Με κάνει να σε θέλω πιο πολύ.Όλα έχουν γίνει μια παράνοια.Δεν μπορώ να ελέγχω το μυαλό μου,εγώ που πάντα έδιωχνα όποια σκέψη μου με ενοχλούσε.Εσύ όμως έχεις γίνει έμμονη ιδέα.
Μακάρι να μπορούσα να σε σκέφτομαι όποτε το θέλω.

Προς το παρόν όμως είσαι μακριά ...Πολύ μακριά.

πονάω,έλα πίσω.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ.